Het nieuws is vol met berichten over de aardbevingen in Turkije en Syrië. Met daarbij ook nog de oorlogen updates vanuit verschillende werelddelen. Voor ons zijn de ontwikkelingen in Oekraïne nog steeds dichtbij.
Zoveel verdriet, dood, angsten en pijn. Je wenst eigenlijk dat zo’n verschrikkelijk humanitaire ramp, zoals de aardbeving, zorgt voor een stukje verbroedering. En misschien wel leidt tot het besef dat we allemaal mens zijn! Allemaal mensen die het leven willen leiden zoals dat is/was. Gewoon leren, werken, genieten en er zijn op hun plekje op deze aarde in hun eigen woonomgeving in hun eigen huis. Geen angsten, maar plezier. Geen angsten, maar geluk. Geen ruïnes, maar opbouw, ontwikkelingen.
Het zit hem in de kleine dingen zeg ik vaak, maar helaas is dit geen klein dingetje meer. Dit is groot. Zo groot, omdat er veel politieke spanningen heersen over de hele wereld die alles onder druk zetten. Alsof het nog niet genoeg is.
Het kleine waar ik het mee moet doen, is het troosten en bijstaan van mensen die familie en vrienden hebben in de diverse gebieden. Er voor ze zijn, de arm of hand op de schouder. De warmte of druk van die arm of hand kan al voldoende zijn. Want ook in de stilte zitten zoveel woorden.
Maar het kleine dat eigenlijk ook groots is, is de hulp uit verschillende landen die het aardbevingsgebied helpen en ondersteunen op diverse manieren. Verschillende landen, heel veel verschillende landen. Daar zie ik dan wel een stukje verbroedering in.
Want wat als we allemaal weer (innige) vrienden zouden zijn…
Ingrid Aaltink
Studie Professional/Coach/Eigenaar
kenniseducatiecentrum.nl
huiswerkbegeledingnijverdal.nl
Reactie schrijven