Bang

Ze kwam binnen met moeders en na wat ranja en een speculaasje begonnen we wat te praten over ditjes en datjes. Toen ik vroeg waarvoor ze hier kwam werd het stil en keek ze naar moeders. “Ik voel me soms even bang en ik weet niet waarom en  ik kan het niet uitleggen”. Ze snikte bijna. Even veilig terug naar de ditjes en datjes, ze vertelde over de nieuwe school, voortgezet onderwijs en alle veranderingen. Vroeg hoe ze dat ervaarde al die veranderingen. Ze vond het best spannend allemaal maar ook leuk. Na twee weken kwam ze weer terug. Ik vertelde haar dat ik eergisteren nog aan haar gedacht had. “Oh, waarom vroeg ze?” Ik vertelde haar dat iemand iets tegen mij gezegd had waardoor ik mij wat onzeker voelde en daardoor was ik ook bang dat iemand anders daar misschien ook zo over dacht. Mijn bange gevoel was zeer kort en was niet leuk, maar ik kon ook de knop gauw weer anders zetten. “Hoe dan vroeg ze?” We checkten samen haar bange momenten en ik zag haar gezicht echt open gaan. Ik vroeg haar; “Ken jij Pippi Langkous?”  “Ja, zegt ze daar keek mijn moeder vroeger na en ik heb eens een boek gelezen. Dat kan, de schrijfster heet Astrid Lindgren.  Wat je wat zei zij over bang zijn.? “Als je nooit bang bent, kun je ook niet dapper zijn!” Jij bent goed zoals je bent, je wordt elke dag een stukje beter. Onzeker zijn hoort bij je groei, daar kun je niks aan doen, je kunt er wel voor zorgen dat je er niet zoveel last van hebt. Wees dapper! We sloten de 2de en tevens laatste sessie af, moeders keek me aan, nu al klaar? Ik schud haar de hand en zeg zachtjes, wees dapper.   Ingrid Aaltink  Kennis Educatie Centrum