Het komt nog wel eens voor dat tijdens een intake gesprek de executieve functies ter sprake komen. In Jip en Janneke taal zijn de executieve functies kort gezegd: de dingen doen om de dingen gedaan te krijgen. Natuurlijk is het veel breder en dieper en is het zoveel meer... Want hoe houd jij je emoties in tijdens een spelletje als je wint of verliest? Ook dat is een onderdeel van de executieve functies.
Tijdens dit gesprek ging het om hoe het kind ‘s morgens zijn ochtendritueel afhandelt. De blikken over en weer van vader naar moeder zeggen al genoeg.
Chaos, wanorde, geen structuur. Het kind blijft bij zichzelf en kijkt wat onhandig naar beneden. Als ik wat tips geef hoe het misschien anders kan, gestructureerde heb ik direct weer contact en zie dat het kind er zeker voor openstaat. Bij de ouders moet je dan altijd even op de rem trappen want het verandert niet van de ene op de andere dag.
Dat bewijst zoonlief wel weer als hij ‘s morgens met jas en tas op de rug ineens weer in de keuken staat. "Wat is er", vraag ik? "Oh, ik ben vergeten mijn tanden te poetsen…." Hij steekt zijn borstel in de mond. Ik laat hem even zijn gang gaan en vroeg toen hij bijna klaar was hoe het idee in hem opkwam om terug te gaan voor het poetsen?
"Nou mam, ik hoorde je nog naroepen of ik mijn tanden wel had gepoetst!" Ik keek hem ietwat verbaasd aan en zeg: "Maar ik heb je net niet nageroepen".
"Nou ik heb je toch wel gehoord". Hij kijkt me lachend aan ik krijg een knipoog en een frisse kus op mijn mond. "Als je het maar vaak genoeg zegt Mam, dan komt alles goed. Doei!"
Ingrid Aaltink
Reactie schrijven