Woensdagmorgen 26 september 2018 was ik onderweg en luisterde ik in de auto naar Edwin Evers. Hij en zijn mede-presentatoren hadden het over “ik hou van jou”. Edwin bekende toen dat hij dat nog nooit tegen iemand had gezegd. Zijn mede-presentatoren waren allemaal zeer verbaasd. “Zo ben ik niet opgevoed”, verklaarde Edwin Evers. Ook tegen zijn (nu ex) vriendin heeft hij dat nooit gezegd. De mede-presentatoren vroegen zich af, of er ooit wel eens iemand tegen hem gezegd had: “ik hou van jou?” Edwin merkte toen op dat als jij het zelf niet zegt iemand anders het ook niet zo gauw zegt.
En daar heeft hij een punt.
De mede-presentatoren merkten nog op van: “je gaat wel bijna elke dag naar je moeder en drink je een kop koffie. Dus je houdt wel van je ouders en zo”. “Maar natuurlijk”, zegt Edwin “en ik geef ze ook wel een HUG”. (Engelse woord voor knuffel). Als laatste merkte Edwin nog op; “misschien beter nooit gezegd dan te vaak gezegd en niet gemeend” en ook daar heeft hij een punt.
Deze column zou eigenlijk “knuffelen” heten, maar na het beluisteren van die uitzending heb ik mij bedacht. Want of je nu zegt ik hou van jou, of je laat door een knuffel, schouderklopje een hand in de rug aan iemand merken dat je om hem of haar geeft dat is om het even.
Het belangrijkste is dat je het doet en niet nalaat. Want het is fijn om geliefd te zijn, om belangrijk te zijn voor iemand, puur alleen om je goed te voelen. Onze (stief/pleeg)kinderen hebben dit nodig maar ook onze vrienden en onze (groot)ouders. We zijn er voor elkaar, met elkaar en van elkaar.
Wees bewust van het geluk in het gezin en het samen zijn.
Bij deze een dikke HUG van mij en een heel fijn weekend. Punt!
Ingrid Aaltink
Reactie schrijven